niedziela, 1 czerwca 2014

Znowu przepraszam !

Hej, Boże nagle mi się przypomniało że mam bloga a i co do konkursu zgłosiły się tylko 4 osoby więc nie wypalił:(
Szkoda ale dobra teraz nie o tym ....
Nw teraz nie mam czasu bd dodawać około raz w tygodniu posty postaram się........
Ale za to macie troche dla odświeżenia wiadomości :

Pochodzenie

Świnka morska pochodzi z Ameryki Południowej[2], początkowo występowała na terenach Peru, Brazylii i Paragwaju. Została udomowiona przez Inków i rozprzestrzeniona na znaczną część Ameryki Południowej. Do Europy przybyła wraz z pierwszymi odkrywcami i stała się często hodowanym zwierzęciem domowym. W Ameryce Południowej mięso świnki morskiej stanowi przysmak, pieczone świnki podawane są w restauracjach
Świnka morska, niegdyś popularne zwierzę laboratoryjne, wykorzystywane w badaniach naukowych, obecnie zastępowana jest przez myszy i szczury, które szybciej się rozmnażają.

Opis

  • Długość ciała: 22–35 cm
  • Długość ogona:
  • Temperatura ciała: 37,4–39,5 °C
  • Masa ciała: samica około 800 gramów, samiec około 1200 g
  • Długość ciąży: ok. 64–69 dni
  • Liczba młodych: 1–4 (zdarzają się liczniejsze mioty)
Forma dzika ubarwiona brunatno lub szaro. Rasy hodowlane łaciate, o umaszczeniu składającym się z plam czarnych, białych, żółtych, rudych, i szylkretowych.
Świnka morska dobrze kopie, ale prowadzi naziemny tryb życia; nie potrafi się wspinać na drzewa. Żyje w koloniach, jest aktywna w dzień i w nocy – w ciągu całej doby przesypia ok. 4-6 godzin. Okresy wzmożonej aktywności to świt i zmierzch, ze względu na najmniejsze zagrożenie ze strony drapieżników.
Świnka morska to roślinożerca – żywi się głównie ziołami, sianem, ewentualnie zbożem, podawanie jakichkolwiek produktów pochodzenia zwierzęcego – jest zabronione. Pomimo, że często potrzebne płyny świnka morska czerpie ze spożywanych owoców i warzyw, zawsze powinna mieć dostęp do świeżej wody. Świnki morskie same nie syntetyzują witaminy C, dlatego konieczne jest jej dostarczanie wraz z pożywieniem. Średnie zapotrzebowanie świnki na witaminę C, to 10–30 mg/kg.
Rasa gładkowłosa
Młode osobniki są wcześnie samodzielne i mogą się odżywiać pokarmem stałym już pierwszego dnia życia, jednak do ok. 3 tygodnia życia ssą mleko matki. Dojrzałość płciową wcześniej osiągają samice (ok. 4 tygodnia), a samce w wieku około 2–3 miesięcy.

Rasy i ubarwienia

Świnka morska o umaszczeniu agouti
Rasa Rozetka
Rasa długowłosa
Rozetka trójkolorowa
Odmiana gładkowłosa
Przez lata wyhodowano wiele ras świnki morskiej w różnych odmianach kolorystycznych. Każda z nich ma zupełnie inne cechy charakterystyczne, które składają się na wygląd zewnętrzny zwierzęcia. Oto kilka z nich:

Agouti

Umaszczenia określane mianem "agouti" pochodzą od pierwotnych, dziko żyjących świnek. Najczęściej występują barwy szare, złote, srebrne, kremowe, buff i cynamonowe. Gen odpowiedzialny za ten kolor jest dominujący, czyli potomstwo zazwyczaj dziedziczy to umaszczenie. Charakterystyczny dla tego rodzaju umaszczenia jest szaro-czarna końcówka włosa, tzw. tricking. Przy samej cebulce włos jest jednobarwny w kolorach od kremowego po brązowy, a na końcu prawie czarny. Agouti może być kolorem podstawowym lub z domieszką innych kolorów jak biel i czerwień.

Jednokolorowe

Inaczej monokolory. Występują we wszystkich rasach i odmianach kolorystycznych (ale tylko jeden kolor!). Świnki jednokolorowe, może z wyjątkiem białych, są idealną parą do większości umaszczeń "trudnych" występujących w hodowlach, jak: roan, dalmatin itp.

Albinotyczne

Świnki albinosy charakteryzują się jednolitą białą barwą umaszczenia. Zwierzęta te mają czerwone oczy, w ich skórze nie ma pigmentu. Cechuje je też duża wrażliwość. Szczególnie narażone na szkodliwe działanie czynników zewnętrznych są ich oczy. Krótkowłose świnki albinosy są najczęściej wykorzystywane do badań w laboratoriach.

Himalaya

Ubarwienie to cechuje śnieżnobiałym futerkiem, ale "końcówki ciała" – nosek, uszy i stopy mają pigment i sierść w tych miejscach powinna być czarna. Kolor oczu zawsze jasnoczerwony, co idealnie współgra z ogólnym wyglądem świnki. Zwierzęta w tym umaszczeniu powinno się krzyżować w obrębie koloru lub z czarnym, niekiedy młode takich par rodzą się w barwie SABLE – rozjaśniony kolor czarny, gdzie głowa (także oczy) i stopy pozostają kruczo-czarne.

Holenderska

Biała w pasy (np. czarne). Jest gładkowłosa. Oczy są koloru czarno-brązowego.

Coronet

Coronet - świnka morska, której charakterystyczną cechą jest rozetka powyżej linii oczu.

Szylkret

Standardowe ubarwienie w kolorze czarno-czerwonym (wyraźnie odcinające się od siebie). Często umaszczenie to występuje w "towarzystwie" koloru białego = szylkret z białym lub czerwonym.

Rozetka

Futerko świnki jest półdługie, ale sprężyste. Sierść układa się w liczne rozetki, tzw. wirki. Muszą być one odpowiednio położone na ciele. Każda rozetka jest okrągła, umiarkowanie duża. Środek rozetki nie może być podwójny. Świnka powinna mieć minimum 6 rozetek: 2 na grzbiecie po obu stronach ciała, 2 na zadzie, 2 na biodrach. Do tego mogą być 2 po bokach. Świnka rozetkowa występuje we wszystkich odmianach i kombinacjach barwnych.

Angorka

Długowłosa rasa, wymagająca szczególnej pielęgnacji. Świnkę trzeba codziennie czesać, a co jakiś czas jej futerko należy umyć. Ilość rozetek jak u krótkowłosej rozetki. Występuje we wszystkich kolorach. Powinna ona mieć 3 rozety – po jednej na biodrach i jedna na głowie, która powoduje rośnięcie charakterystycznej grzywki. Bywa określana mianem żywej peruki, można też mieć problem z odróżnieniem jej przodu od tyłu.

Skinny

Prawie bezwłosa świnka – sierść występuje tylko i wyłącznie w okolicy nosa i w niewielkim stopniu na kończynach. Jej skóra jest zdrowa, sprężysta i ciepła w dotyku. Świnki morskie rasy skinny mogą występować, w każdym kolorze. Pożądany jest równomierny podział kolorów przy zwierzętach wielobarwnych. Świnki tej rasy są podatne na zadrapania. Przesuszone miejsca na skórze należy jednorazowo posmarować oliwą.

Baldwin

Zupełnie bezwłosa świnka. Po urodzeniu młode mogą mieć małe ilości owłosienia, ale znika ono w czasie, gdy świnka dojrzewa.

Przypisy

  1. Cavia porcellus w: Integrated Taxonomic Information System (ang.)
  2. Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Cavia porcellus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2 listopada 2009]

Bibliografia

  • Brodowska, Kamila. 2004. Wszystko o świnkach morskich. Warszawa: Mako Press.
  • Mettler, Michael. 2004. Świnki morskie. Janki: Agencja Wydawnicza J. Mostowski.
  • Steinkamp, Anja. 1994. Świnka morska: kupno, pielęgnowanie, żywienie. Warszawa: PiL.
  • Bartenschlager, Eva Maria. 2000. Świnka morska.

A tu jeszcze zdjęcia sweet świnek :)